Διαταραχές των σιελογόνων αδένων: αναγνώριση, αιτίες και θεραπεία

Το αδένωμα Warthinger ταξινομείται ως ένας καλοήθης όγκος, που εντοπίζεται κυρίως στον παρωτιδικό αδένα. Παρά τις παλαιότερες απόψεις που υποδείκνυαν μεγαλύτερη συχνότητα στους άνδρες, νεότερα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι δεν υφίστανται ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των φύλων. Ο συγκεκριμένος όγκος μπορεί να εμφανιστεί και στις δύο πλευρές του προσώπου, συνήθως όμως δεν προκαλεί πόνο.

τύποι όγκων στους σιελογόνους αδένες

Η συντριπτική πλειονότητα των όγκων των σιελογόνων αδένων είναι καλοήθεις, ωστόσο υπάρχουν και κακοήθεις μορφές. Τα κακοήθη νεοπλάσματα, όπως το βλεννοεπιδερμοειδές καρκίνωμα, το αδενοειδές κυστικό καρκίνωμα, το αδενοκαρκίνωμα, το πολυμορφικό αδενοκαρκίνωμα χαμηλής κακοήθειας και τα κακοήθη μικτού τύπου νεοπλάσματα απαιτούν εξειδικευμένη θεραπεία και προσεκτική παρακολούθηση.

σύνδρομο Sjögren

Η συγκεκριμένη χρόνια αυτοάνοση πάθηση εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα στρέφεται ενάντια στους αδένες που παράγουν υγρά στο σώμα, συμπεριλαμβανομένων των σιελογόνων αδένων. Το αποτέλεσμα είναι έντονη ξηρότητα στο στόμα και στα μάτια. Σχεδόν οι μισοί ασθενείς εμφανίζουν διόγκωση και των δύο σιελογόνων αδένων, χωρίς όμως να παρατηρείται συνήθως πόνος.

μέθοδοι αντιμετώπισης

Η θεραπευτική προσέγγιση για τα νοσήματα των σιελογόνων αδένων εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία. Σε περιπτώσεις όπου το πρόβλημα οφείλεται σε παρουσία λίθων ή απόφραξη του πόρου, εφαρμόζονται αρχικά απλές παρεμβάσεις, όπως χειροκίνητη αφαίρεση του λίθου, χρήση θερμών επιθεμάτων ή κατανάλωση ξινών καραμελών που ενισχύουν την έκκριση σιέλου. Εάν οι μέθοδοι αυτές δεν έχουν αποτέλεσμα, ίσως καταστεί απαραίτητη η χειρουργική παρέμβαση για την απομάκρυνση της απόφραξης ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, του ίδιου του αδένα.

Για τη θεραπεία λοιμώξεων χορηγούνται αντιβιοτικά, ενώ σε επεισόδια ξηροστομίας χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα φαρμακευτικά σκευάσματα για ανακούφιση των συμπτωμάτων.

σπιτικές πρακτικές ανακούφισης

• Εφαρμογή θερμών επιθεμάτων ή απαλό μασάζ στην περιοχή μπορεί να μειώσει την ενόχληση.
• Αύξηση της πρόσληψης νερού βοηθά στη μείωση του οιδήματος και στη διέγερση της σιελόρροιας.
• Σχολαστική καθημερινή φροντίδα του στόματος με βούρτσισμα και χρήση οδοντικού νήματος δύο φορές την ημέρα.
• Ξέπλυμα του στόματος με ζεστό αλατούχο διάλυμα καταπραΰνει τους ερεθισμένους ιστούς.
• Η διακοπή του καπνίσματος συμβάλλει στην ταχύτερη αποκατάσταση της στοματικής υγείας.

καρκίνος σιελογόνων αδένων και επιλογές θεραπείας

Η ανάπτυξη καρκίνου στους σιελογόνους αδένες οφείλεται σε μετατροπή των κυττάρων του αδενικού ιστού. Η χειρουργική αφαίρεση αποτελεί κύρια επιλογή τόσο για καλοήθεις όσο και για κακοήθεις όγκους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν οι καλοήθεις όγκοι υποτροπιάζουν, ενδείκνυται και ακτινοθεραπεία. Τα κακοήθη νεοπλάσματα αντιμετωπίζονται συχνά με συνδυασμό χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας. Για μεγάλες κύστεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Πρόσφατα εξετάζονται νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις, όπως τα ραδιοευαισθητοποιητικά φάρμακα που ενισχύουν την ανταπόκριση των κυττάρων του όγκου στην ακτινοθεραπεία. Ο γιατρός μπορεί να προτείνει τη συμμετοχή σε κλινικές μελέτες που αξιολογούν την αποτελεσματικότητα καινοτόμων θεραπειών, ανάλογα με το ιστορικό και τη γενική κατάσταση του ασθενούς.

συμβουλές για την πρόληψη προβλημάτων σιελογόνων αδένων

• Εξασφαλίστε επαρκή καθημερινή ενυδάτωση για να διατηρείται αμείωτη η παραγωγή σιέλου.
• Υιοθετήστε ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή.
• Η τακτική στοματική υγιεινή μειώνει τον κίνδυνο λοιμώξεων.
• Η αποφυγή προϊόντων καπνού περιορίζει τις πιθανότητες φλεγμονών.

βασικά σημεία που πρέπει να γνωρίζετε

Οι σιελογόνοι αδένες βρίσκονται εσωτερικά στα μάγουλα, κάτω από τη γλώσσα και κατά μήκος της κάτω γνάθου. Τα συνηθέστερα συμπτώματα προβλημάτων σε αυτούς είναι ξηροστομία, διόγκωση, πόνος, διαταραχή στη γεύση και πυρετός. Η σωστή στοματική υγιεινή κι η υιοθέτηση κατάλληλων συνηθειών μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο λοιμώξεων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ήπιοι ερεθισμοί ή αποφράξεις αντιμετωπίζονται επαρκώς με σπιτικά μέτρα, όπως η εφαρμογή θερμών επιθεμάτων ή η αυξημένη πρόσληψη υγρών. Αν τα συμπτώματα επιμείνουν πάνω από επτά ημέρες, είναι αναγκαίο να συμβουλευτείτε ιατρό.