Νεκρωτική εντεροκολίτιδα: συμπτώματα, αίτια, θεραπεία

Η θεραπευτική προσέγγιση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως το στάδιο της κύησης κατά τον τοκετό, η γενικότερη υγεία του βρέφους, το ιατρικό ιστορικό και η έκταση της εξάπλωσης της λοίμωξης. Κάθε περίπτωση εξετάζεται ξεχωριστά, με αποτέλεσμα το θεραπευτικό πλάνο να διαμορφώνεται εξατομικευμένα.

Ποια είναι η αντιμετώπιση της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας;

Συνήθως, διακόπτεται προσωρινά η σίτιση από το στόμα, ώστε το πεπτικό σύστημα του βρέφους να ξεκουραστεί. Συχνά, τοποθετείται ρινογαστρικός σωλήνας για την απομάκρυνση περιττών υγρών και τον καθαρισμό του στομάχου.

Το νεογνό λαμβάνει ενδοφλέβια διαλύματα που εξασφαλίζουν επαρκή υγρά και θρεπτικές ουσίες. Επιπλέον, χορηγούνται αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση της λοίμωξης. Η πορεία της υγείας παρακολουθείται με συχνές ακτινογραφίες, ώστε να εντοπίζονται τυχόν μεταβολές στην κατάσταση του βρέφους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις όπου η κοιλιά διογκωθεί σημαντικά, μπορεί να απαιτηθεί οξυγόνο ή μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Επίσης, για την αποτροπή της διασποράς της λοίμωξης σε άλλα βρέφη, οι ασθενείς απομονώνονται από τα υγιή νεογνά.

Πότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση;

Όταν η φαρμακευτική αγωγή αποδεικνύεται αναποτελεσματική ή εάν εμφανιστεί διάτρηση στο έντερο, ενδέχεται να χρειαστεί χειρουργική παρέμβαση. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι γιατροί αφαιρούν τα νεκρά τμήματα του εντέρου, καθώς και όποια έχουν ρηγματωθεί ή κινδυνεύουν να παρουσιάσουν ρήξη. Σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις, ενδέχεται να πραγματοποιηθεί σύνδεση του εντέρου με άνοιγμα στο κοιλιακό τοίχωμα, διαδικασία που είναι γνωστή ως στομία.

Ποια είναι η πρόγνωση της νόσου;

Τα περισσότερα βρέφη αναρρώνουν πλήρως και μπορούν να ζήσουν κανονική ζωή. Ωστόσο, κάποιες φορές το έντερο παραμένει με σημάδια ουλών ή παρουσιάζει στένωση, οδηγώντας σε μελλοντική εντερική απόφραξη. Εάν ένα σημαντικό τμήμα του εντέρου αφαιρεθεί χειρουργικά, ενδέχεται να παρατηρηθούν προβλήματα στην απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών. Σε σπάνιες και σοβαρότερες περιπτώσεις, για την επιβίωση του παιδιού απαιτείται μεταμόσχευση εντέρου.

Υπάρχουν τρόποι πρόληψης;

Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν απολύτως αποτελεσματικές μέθοδοι πρόληψης της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας. Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι τα βρέφη που θηλάζουν εμφανίζουν μικρότερη συχνότητα νόσου σε σύγκριση με όσα τρέφονται με προσαρμοσμένα γάλατα. Για τα νεογνά που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου, η χορήγηση μητρικού γάλακτος, ακόμη και σε πολύ μικρές ποσότητες, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική. Όταν δεν διατίθεται γάλα της μητέρας, πολλά τμήματα εντατικής θεραπείας νεογνών χρησιμοποιούν προσφερόμενο γάλα από δότριες.

Επιστημονικές έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη για την αναζήτηση νέων θεραπευτικών επιλογών. Μελετάται η επίδραση των ευεργετικών βακτηρίων, δηλαδή των προβιοτικών, που ενισχύουν την υγεία του εντέρου και προστατεύουν από επιβλαβείς μικροοργανισμούς. Ταυτόχρονα, οι επιστήμονες στοχεύουν στη μείωση της βλάβης στα εντερικά τοιχώματα, περιορίζοντας τον σχηματισμό συγκεκριμένων ουσιών όπως το μονοξείδιο του αζώτου.