Πολιομυοσίτιδα: αιτίες, συμπτώματα και θεραπεία

Η πολυμυοσίτιδα αποτελεί μια χρόνια πάθηση που εξελίσσεται σταδιακά και χαρακτηρίζεται από επίμονο μυϊκό αδυνάτισμα. Παρόλο που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, η κατάλληλη ιατρική φροντίδα και η διαχείριση μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο των συμπτωμάτων και στη διατήρηση της μυϊκής δύναμης όσο το δυνατόν περισσότερο.

Μέθοδοι αντιμετώπισης της πολυμυοσίτιδας

Η θεραπεία της πολυμυοσίτιδας απαιτεί συνήθως μια ολιστική προσέγγιση που συνδυάζει φαρμακευτική αγωγή, προγράμματα αποκατάστασης και υποστηρικτικές θεραπείες. Η επιλογή των συγκεκριμένων μεθόδων εξαρτάται από τη σοβαρότητα και τα ιδιαίτερα συμπτώματα του κάθε ατόμου.

Φαρμακευτική αγωγή για τη διαχείριση της πολυμυοσίτιδας

• Κορτικοστεροειδή. Αυτά τα φάρμακα συνήθως χορηγούνται αρχικά, καθώς μειώνουν αποτελεσματικά τη φλεγμονή και τον πόνο, επιβραδύνοντας την εξέλιξη της νόσου.
• Ανοσοκατασταλτικοί παράγοντες. Σε ορισμένες περιπτώσεις χορηγούνται επιπλέον φάρμακα όπως αζαθειοπρίνη, μεθοτρεξάτη ή ριτουξιμάμπη, που στοχεύουν στη μείωση της υπερβολικής δραστηριότητας του ανοσοποιητικού και προστατεύουν τους μύες από βλάβη.

Υποστηρικτική θεραπεία και αποκατάσταση

• Φυσικοθεραπεία. Η ελεγχόμενη άσκηση υπό επίβλεψη ειδικού συμβάλλει σημαντικά στην αποκατάσταση της μυϊκής ισχύος και στη βελτίωση της κινητικότητας, στηρίζοντας την αυτονομία στην καθημερινότητα.
• Λογοθεραπεία. Εάν εξασθενήσουν οι μύες που σχετίζονται με την ομιλία, ένας λογοθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει στη διευκόλυνση της επικοινωνίας και να αντιμετωπίσει τυχόν σχετικές δυσκολίες.
• Διατροφική υποστήριξη. Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν δυσκολίες στη μάσηση ή στην κατάποση, οπότε οι διαιτολόγοι προτείνουν κατάλληλα, θρεπτικά και εύκολα καταναλώσιμα διατροφικά πλάνα.

Εναλλακτικές θεραπευτικές επιλογές

• Ενδοφλέβια χορήγηση ανοσοσφαιρινών. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, πραγματοποιούνται μεταγγίσεις πλάσματος που περιέχει ειδικές προστατευτικές ουσίες (ανοσοσφαιρίνες) με σκοπό την αναστολή βλαβερών δραστηριοτήτων του ανοσοποιητικού.
• Βοηθητικά μέσα. Όταν παρατηρείται σοβαρή κινητική δυσκολία, μπορεί να απαιτηθεί η χρήση ειδικών νάρθηκων ή άλλων βοηθητικών συσκευών.

Πιθανές επιπλοκές

Το μυϊκό αδυνάτισμα που επιφέρει η πολυμυοσίτιδα ενδέχεται να επιδράσει αρνητικά στη λειτουργία διαφόρων οργάνων και να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι επιπλοκές είναι ποικίλες:

• Δυσφαγία. Εάν οι μύες του οισοφάγου αδυνατίσουν, υπάρχει πιθανότητα προβλημάτων στην κατάποση, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει απώλεια βάρους και ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών.
• Αναρροφητική πνευμονία. Οι διαταραχές στην κατάποση αυξάνουν τον κίνδυνο να εισέλθει φαγητό ή υγρό στην αναπνευστική οδό, οδηγώντας σε λοιμώξεις των πνευμόνων.
• Δύσπνοια. Αδυναμία στους μεσοπλεύριους ή θωρακικούς μύες μπορεί να δημιουργήσει δυσκολία στην αναπνοή ή ακόμη και αναπνευστική ανεπάρκεια, σε σπάνιες περιπτώσεις.
• Διαταραχές του πεπτικού. Η μειωμένη μυϊκή λειτουργία του γαστρεντερικού μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στη μεταφορά της τροφής, οδηγώντας σε ανισορροπία θρέψης.
• Πτώσεις. Η γενικευμένη μυϊκή αδυναμία αυξάνει την πιθανότητα πτώσεων και καταγμάτων οστών.

Η πολυμυοσίτιδα συχνά συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης άλλων παθολογικών καταστάσεων, χωρίς να τις προκαλεί απευθείας. Συχνά παρατηρούνται:

• Καρδιαγγειακές διαταραχές και νοσήματα καρδιάς
• Αναπνευστικές δυσλειτουργίες
• Αυξημένος κίνδυνος για κάποιες μορφές καρκίνου
• Σχετιζόμενες παθήσεις συνδετικού ιστού, όπως ερυθηματώδης λύκος ή ρευματοειδής αρθρίτιδα

Πώς επηρεάζεται η καθημερινότητα από την πολυμυοσίτιδα;

Η πορεία της νόσου διαφέρει από άτομο σε άτομο: κάποια άτομα, με πρώιμη και κατάλληλη θεραπεία, μπορεί να ανακτήσουν μέρος της μυϊκής δύναμης, ενώ άλλοι διατηρούν μόνιμο αδυνάτισμα ή εμφανίζουν εξάρσεις. Αν και σπάνια η πάθηση απειλεί άμεσα τη ζωή, σε σοβαρές περιπτώσεις και αν παραμείνει χωρίς έλεγχο, προκαλεί σημαντικό κινητικό περιορισμό.

Χρήσιμες πληροφορίες για την πολυμυοσίτιδα

Η πολυμυοσίτιδα προκαλείται από διαταραχή στην ανοσολογική λειτουργία, όπου το ανοσοποιητικό στρέφεται εναντίον των μυϊκών ινών του σώματος. Προσβάλλονται κυρίως οι μύες του κορμού, του αυχένα, της ωμικής ζώνης, των άνω άκρων και των μηρών. Τα βασικά συμπτώματα είναι ο μυϊκός αδυνατισμός, ο πόνος και η δυσκολία στην εκτέλεση απλών καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως η άνοδος σκάλας ή η μεταφορά βαριών αντικειμένων. Αν και η νόσος έχει χρόνια πορεία, η σωστή θεραπευτική παρακολούθηση συμβάλλει στη σταθερότερη διαχείριση και στη βελτίωση της γενικής ευεξίας.