Σύνδρομο Gianotti–Crosti: Συχνό εξάνθημα στα παιδιά

Το σύνδρομο Gianotti-Crosti συνήθως αναγνωρίζεται με βάση την κλινική εξέταση του παιδιού και την πορεία της νόσου, οπότε σπάνια απαιτούνται επιπρόσθετες διαγνωστικές εξετάσεις.

Πώς γίνεται η διάγνωση του συνδρόμου gianotti-crosti

Κατά την αξιολόγηση του εξανθήματος, ο ιατρός πραγματοποιεί φυσική εξέταση και ρωτάει πότε εμφανίστηκαν οι δερματικές αλλοιώσεις ή πόσο διαρκούν. Σημαντική είναι επίσης η πληροφόρηση σχετικά με νοσήματα που έχει περάσει το παιδί τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς αυτά τα στοιχεία βοηθούν στην εκτίμηση της αιτίας του εξανθήματος. Επιπλέον, συχνά ο γιατρός ρωτά αν το παιδί έχει κάνει πρόσφατο εμβολιασμό, δεδομένου ότι και αυτή η παράμετρος μπορεί να προκαλέσει εξάνθημα.

Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν τίθεται η υποψία πιο σοβαρής ιογενούς λοίμωξης όπως η ηπατίτιδα ή ο ιός HIV, ενδέχεται να ζητηθούν εξετάσεις αίματος, αν και κάτι τέτοιο γενικά δεν είναι απαραίτητο.

Τι πρέπει να κάνετε αν διαγνωστεί σύνδρομο gianotti-crosti

Το κύριο χαρακτηριστικό του συνδρόμου είναι το δερματικό εξάνθημα, το οποίο υποχωρεί από μόνο του και συνήθως δεν απαιτείται ειδική θεραπευτική παρέμβαση. Όταν το παιδί παρουσιάζει φαγούρα, μπορεί να γίνει χρήση μη συνταγογραφούμενων σκευασμάτων για την ανακούφιση του κνησμού ή να εφαρμοστούν ψυχρά επιθέματα ώστε να μειωθεί η ενόχληση.

Σε περίπτωση που το εξάνθημα συνοδεύεται από πυρετό, πριν χορηγηθούν αντιπυρετικά φάρμακα πρέπει πάντα να συμβουλεύεστε τον γιατρό σχετικά με τη σωστή δοσολογία ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται ώστε το παιδί να ενυδατώνεται επαρκώς, καθώς ο πυρετός μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση.

Είναι απαραίτητη η απομόνωση του παιδιού;

Το σύνδρομο Gianotti-Crosti δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο και δεν προκαλείται από επαφή με ασθενή. Συνήθως το εξάνθημα γίνεται αισθητό όταν ο ιός πλέον δεν είναι ενεργός και το παιδί δεν αποτελεί πηγή μετάδοσης. Τα παιδιά με αυτό το εξάνθημα μπορούν να συνεχίσουν την παρακολούθηση του σχολείου ή να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες. Αν χρειαστεί, ο γιατρός μπορεί να παρέχει βεβαίωση που να εξηγεί τη συγκεκριμένη κατάσταση.